I.
Cel procedury:
Wskazanie optymalnej ścieżki postępowania w przypadku zgłoszenia się
dziecka do Izby Przyjęć Szpitala Kolejowego z podejrzeniem krzywdzenia.
Wzmocnienie poczucia odpowiedzialności za reagowanie na wszelkie objawy
krzywdzenia dzieci.
II.
Przedmiot procedury:
- zasady zapewniające bezpieczne
relacje między małoletnim a personelem Izby Przyjęć,
- zasady podejmowania interwencji
w sytuacji zgłoszenia się małoletniego z podejrzeniem krzywdzenia,
- osoby odpowiedzialne za
składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę
małoletniego,
- sposób dokumentowania i zasady
przechowywania zgłoszonych incydentów.
III.
Definicje:
- Krzywdzenie dziecka – każde zamierzone lub niezamierzone
działanie osoby dorosłej bądź społeczności, które ma szkodliwy wpływ na
zdrowie, rozwój fizyczny lub psychospołeczny dziecka;
- Przemoc fizyczna – celowe fizyczne krzywdzenie dziecka;
obejmuje wszelkie zachowania, w których użyta jest siła fizyczna i
które mają na celu spowodowanie pewnego stopnia bólu lub dyskomfortu,
nawet niewielkiego. Obejmuje bicie ręką lub narzędziem, może też polegać
na przykład na uderzaniu, kopaniu, potrząsaniu, rzucaniu, drapaniu,
szczypaniu, gryzieniu, przypaleniu lub łamaniu kości. Skutkiem przemocy
fizycznej mogą być złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia
wewnętrzne;
- Zaniedbanie – brak zapewnienia podstawowych potrzeb
dziecka, gdy osoby odpowiedzialne mają środki, wiedzę i dostęp do usług,
aby to zrobić. Dotyczy to m.in. jedzenia, ubrania, higieny, nadzoru lub
schronienia, co może skutkować poważnym uszczerbkiem na zdrowiu lub
rozwoju dziecka. Obejmuje ono również brak ochrony dziecka przed
narażeniem na niebezpieczeństwo;
- Przemoc seksualna lub
wykorzystywanie seksualne – angażowanie dziecka w aktywność seksualną przez osobę
dorosłą, np. trenera, opiekuna lub rodzica. Obejmuje zachowania fizyczne,
np. dotykanie dziecka, jak i bez kontaktu fizycznego, np. podglądanie lub
słowna agresja. Obejmuje także kontakty seksualne między znacznie starszym
dzieckiem a młodszym dzieckiem lub jeśli jedna osoba obezwładnia inną
niezależnie od wieku. Wykorzystywanie seksualne nie musi wiązać się z kontaktem;
jest nim również np. angażowanie dzieci w tworzenie obrazów seksualnych,
zmuszanie dzieci do oglądania obrazów o charakterze seksualnym lub
oglądanie czynności seksualnych, zachęcanie dzieci do zachowania w sposób
nieodpowiedni pod względem seksualnym lub uwodzenie dziecka w celu
przygotowania go do wykorzystania poprzez zdobycie jego zaufania (w tym
za pośrednictwem mediów społecznościowych). W większości przypadków
sprawcą jest osoba, którą dziecko zna i której ufa, a do wykorzystania
seksualnego dochodzi często w odosobnionych, indywidualnych
sytuacjach. Molestowanie seksualne obejmuje nieakceptowalne i niepożądane
zachowania i praktyki o charakterze seksualnym, które mogą obejmować, ale
nie stanowią katalogu zamkniętego, sugestie lub żądania o charakterze
seksualnym, prośby o przysługi seksualne i seksualne, werbalne lub
fizyczne zachowania lub gesty, które są lub mogą być racjonalnie
postrzegane jako obraźliwe lub upokarzające;
- Przemoc emocjonalna – każdy akt powodujący
naruszenie godności osobistej dziecka, ukierunkowany na wyrządzenie
krzywdy, tj. poniżanie, krytykowanie, upokarzanie lub ośmieszanie dziecka,
brak odpowiedniego wsparcia i uwagi, powodujące obniżenie jego poczucia
wartości. Przemoc emocjonalna to uporczywe emocjonalne maltretowanie
dziecka. Przemoc emocjonalna może polegać na celowym mówieniu dziecku, że
jest bezwartościowe, niekochane i nieodpowiednie. Może obejmować nie
dawanie dziecku możliwości wyrażania swoich poglądów, celowe uciszanie go
lub “wyśmiewanie” tego, co mówi lub jak się lub jak się komunikuje.
Przemoc emocjonalna często występuje jako wzorzec celowego, długotrwałego,
powtarzającego się nie fizycznego zachowania w ramach relacji
zróżnicowanych pod względem władzy. Przemoc emocjonalna może obejmować
zastraszanie – w tym zastraszanie w Internecie poprzez sieci
społecznościowe, gry online lub telefony komórkowe – również przez
rówieśników dziecka.
IV.
Symptomy krzywdzenia dzieci:
1. Nadużycia fizyczne:
· Wskaźniki fizyczne – zadrapania,
ślady ugryzień lub siniaki, oparzenia np. papierosowe, nieleczone urazy,
złamane kości;
· Wskaźniki behawioralne – tendencje do
samookaleczania, ciągłe próby ucieczki, agresja lub wycofanie, strach przed
powrotem do domu, nieuzasadniony strach przed dorosłymi.
2. Nadużycia
emocjonalne:
· Wskaźniki fizyczne – nagłe zaburzenia
mowy, moczenie i brudzenie łóżka, oznaki samookaleczenia, słabe relacje z
rówieśnikami;
· Wskaźniki behawioralne – zachowanie
wymagające uwagi, kołysanie, ssanie kciuka, strach przed zmianami, chroniczna
ucieczka.
3. Zaniedbywanie:
· Wskaźniki fizyczne – ciągły głód,
narażenie na niebezpieczeństwo, brak nadzoru, nieodpowiednie/niewłaściwe
ubranie, niedostateczna higiena, nieleczone choroby;
· Wskaźniki behawioralne – zmęczenie,
bezradność, słabe relacje z rówieśnikami, niskie poczucie własnej wartości,
kompulsywne kradzieże, żebranie.
4. Nadużycia
seksualne:
· Wskaźniki fizyczne – dziecko może
skarżyć się na bolesność, ból lub krwawienie w swoich „częściach intymnych”,
składanie propozycji seksualnych dorosłym lub innym dzieciom, ból przy
oddawaniu moczu, trudności w chodzeniu lub siedzeniu, anoreksja/bulimia,
nadużywanie substancji psychoaktywnych/narkotyków;
· Wskaźniki behawioralne – depresja,
nieodpowiedni język i/lub wiedza seksualna nieadekwatna do wieku, składanie
propozycji seksualnych dorosłym lub innym dzieciom, niska samoocena, strach
przed ciemnością, niechęć do zbliżania się do kogokolwiek.
V.
Zakres stosowania:
Procedura
obowiązuje w SP ZOZ Szpitalu Kolejowym w Wilkowicach – Bystrej.
VI.
Przebieg postępowania:
1. W przypadku zgłoszenia
się małoletniego do Izby Przyjęć z podejrzeniem krzywdzenia należy:
·
naczelną
zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla
dobra dziecka, troski o jego bezpieczeństwo i w jego najlepszym interesie, w
oparciu o obowiązujące prawo oraz swoje kompetencje,
·
personel
traktuje dziecko z empatią i szacunkiem wobec jego godności, potrzeb oraz
intymności.
2. W przypadku
podejrzenia wystąpienia czynników ryzyka lub objawów krzywdzenia dziecka lekarz
podejmuje rozmowę z rodzicami/prawnymi opiekunami dziecka na temat możliwości
skorzystania z pomocy np. w Szpitalu Pediatrycznym lub Poradni Pediatrycznej
celem uzyskania bezpłatnego zaświadczenia lekarskiego o ustaleniu przyczyn i rodzaju
uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy lub zaniedbania.
3. W przypadku podjęcia
przez lekarza Izby Przyjęć podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lekarz ma
obowiązek:
·
udzielić
niezbędnej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia,
·
powiadomić
rodziców/opiekunów dziecka (w sytuacji ich nieobecności z dzieckiem) o
podejrzeniu krzywdzenia dziecka,
·
złożyć
zawiadomienie o zgłoszeniu się dziecka z podejrzeniem krzywdzenia do policji
(przedstawić sytuację i odnotować ją wraz z zaleceniami otrzymanymi przez
Policję wpisując: datę, godzinę oraz imię i nazwisko Funkcjonariusza Policji),
·
odnotować
przebieg interwencji w Karcie przebiegu interwencji (Załącznik nr 1) i
umieścić w dokumentacji medycznej Izby Przyjęć.
4. Czynności podejmowane
i realizowane wobec dziecka przeprowadza się w obecności rodzica, opiekuna
prawnego, chyba że z uwagi na charakter tych czynności jest to niemożliwie albo
wobec rodzica, opiekuna prawnego istnieje uzasadnione podejrzenie, że są oni sprawcami
krzywdzenia dziecka.
5. W przypadku
podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie wobec dziecka, gdzie zachodzi
podejrzenie, że wobec niego przemoc stosują rodzice/opiekunowie, jeżeli jest to
możliwe działania z udziałem dziecka przeprowadza się w obecności osoby
pełnoletniej najbliższej.
6. Działania z udziałem
dziecka, co do którego istnieje podejrzenie, że jest dotknięte przemocą,
powinny być prowadzone w miarę możliwości w obecności psychologa.
7. W przypadku
podejrzenia zagrożenia życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu dziecka w
wyniku stosowania wobec niego przemocy domowej, także wobec faktu, że w
rodzinie są lub mogą być inne dzieci, należy niezwłocznie poinformować
Policję, dzwoniąc pod numer 112. Za poinformowanie służb jest
odpowiedzialny członek Personelu, który jako pierwszy powziął informację o
zdarzeniu.
8. W przypadku
podejrzenia stosowania przemocy domowej lub zgłoszenia dokonanego przez świadka
przemocy domowej, należy wszcząć procedurę Niebieskiej Karty (link do wzorów
dokumentów https://www.niebieskalinia.info/index.php/zadania-sluzb/424-wzory-dokumentow-do-pobrania).
9. Osoba wszczynająca
procedurę dokonuje wstępnej diagnozy sytuacji w związku z zaistnieniem
uzasadnionego podejrzenia stosowania przemocy domowej i przeprowadza rozmowę z
osobą doznającą przemocy domowej, a także, w miarę możliwości, z osobą
stosującą przemoc. Następnie wypełnia formularz Niebieska Karta – A.
10. Podczas spisywania
Niebieskiej Karty formularza A, powinien być przekazany formularz Niebieska
Karta B. Druk zawiera pouczenie o tym, czym jest przemoc w rodzinie, kto może
być osobą doświadczającą przemocy w rodzinie, jakie istnieją formy przemocy,
obowiązkach Policjanta w sytuacji stania się świadkiem przemocy, obowiązkach
prokuratora, wskazuje zachowania zakazane.
11. W przypadku
interwencji dotyczącej podejrzenia popełnienia przestępstwa, w tym czynu
karalnego przez osobę poniżej 17 roku życia na szkodę dziecka należy sporządzić
pisemne zawiadomienie do Prokuratury właściwej dla miejsca popełnienia
przestępstwa lub w przypadku braku możliwości ustalenia miejsca popełnienia
przestępstwa właściwej dla miejsca zamieszkania dziecka lub w przypadku braku
możliwości ustalenia miejsca zamieszkania dziecka właściwej dla siedziby
podmiotu medycznego (załącznik nr 2).
12. W przypadku
podejrzenia, że opuszczenie przez dziecko Szpitala w obecności rodzica lub
opiekuna prawnego lub innej osoby bliskiej będzie mu zagrażało, należy
uniemożliwić oddalenie się dziecka, zatrzymać w Izbie Przyjęć i niezwłocznie
wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania
dziecka z wnioskiem o wydanie odpowiednich zarządzeń opiekuńczych (Załącznik
nr 3). Zgodnie z art. 109 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego Sąd
opiekuńczy może w szczególności:
a) zobowiązać rodziców oraz małoletniego
do określonego postępowania, w szczególności do pracy z asystentem rodziny,
realizowania innych form pracy z rodziną, skierować małoletniego do placówki
wsparcia dziennego, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie
pieczy zastępczej lub skierować rodziców do placówki albo specjalisty
zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub świadczących rodzinie inną
stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych
zarządzeń;
b) określić, jakie czynności nie mogą
być przez rodziców dokonywane bez zezwolenia sądu, albo poddać rodziców innym
ograniczeniom, jakim podlega opiekun;
c) poddać wykonywanie władzy
rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego;
d) skierować małoletniego do organizacji
lub instytucji powołanej do przygotowania zawodowego albo do innej placówki
sprawującej częściową pieczę nad dziećmi;
e) zarządzić umieszczenie małoletniego w
rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo w instytucjonalnej pieczy
zastępczej albo powierzyć tymczasowo pełnienie funkcji rodziny zastępczej
małżonkom lub osobie, niespełniającym warunków dotyczących rodzin zastępczych,
w zakresie niezbędnych szkoleń, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i
systemie pieczy zastępczej albo zarządzić umieszczenie małoletniego w zakładzie
opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie
rehabilitacji leczniczej.
13. O fakcie pobytu
dziecka na terenie Izby Przyjęć Szpitala powiadamiana jest policja, która
decyduje o dalszym postepowaniu z dzieckiem.
VII.
Zasady ochrony danych osobowych oraz szczególnej kategorii:
1. Szpital zapewnia najwyższe standardy ochrony danych
osobowych i szczególnej kategorii dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami
prawa.
2. Szpital uznając prawo
dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku
dziecka.
3. Personelowi Szpitala
nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka
(filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie SP ZOZ Szpitala
Kolejowego w Wilkowicach – Bystrej bez pisemnej zgody opiekuna dziecka.
VIII.
Zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci
Internet:
1. Na terenie Szpitala
dziecko korzysta z Internetu za zgodą rodzica/opiekuna prawnego i na
udostępnionym przez niego urządzeniu.
2. W przypadku
podejrzenia skrzywdzenia dziecka z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, w
tym za pomocą sieci Internet (korzystanie przez dziecko ze stron zawierających
niebezpieczne treści, upublicznianie wizerunku dziecka w sposób krzywdzący lub
ośmieszający go – cyberprzemoc), podejmuje się działania zgodnie z rozdziałem
VI Standardów.
IX.
Zasady bezpiecznych relacji Pacjent (Dziecko) – Personel medyczny:
Kodeks powstał celem
poszanowania godności i wartości Dzieci-Pacjentów SP ZOZ Szpitala Kolejowego w
Wilkowicach – Bystrej. Dobro i bezpieczeństwo dzieci jest dla nas
najważniejsze. Jako SP ZOZ Szpital Kolejowy w Wilkowicach – Bystrej
zobowiązujemy się do wdrożenia i stosowania poniższych zasad, reagowania i
zgłaszania odpowiednim podmiotom obraźliwych, niewłaściwych, dyskryminacyjnych
zachowań oraz naruszeń.
W kontakcie z Pacjentami
– Dziećmi każdy pracownik SP ZOZ Szpitala Kolejowego w Wilkowicach – Bystrej
kierować się będzie uniwersalnymi wartościami, jakimi są: szacunek, życzliwość
oraz zrozumienie.
1. Komunikacja z
pacjentami:
a) Zacznij od przedstawienia się i
swojej funkcji. Jeśli wiesz, że Pacjent może nie zrozumieć Twojego stanowiska,
krótko wytłumacz mu czym się zajmujesz.
b) Pozwól Pacjentowi-Dziecku na
wypowiadanie się w każdej kwestii, także w zakresie ochrony zdrowia. Pamiętaj,
że Pacjent powyżej 16 r.ż ma prawo do pełnej informacji medycznej i decydowania
o procesie diagnostyczno-terapeutycznym.
c) Każdą wypowiedź Pacjenta traktuj z
należytą uwagą. Odpowiadaj na pytania Dziecka-Pacjenta zgodnie z prawdą,
dostosowując komunikat do jego możliwości (wieku, stanu emocjonalnego, poziomu
rozwoju i sytuacji, w której się znajduje). Wyrażaj się prosto i zrozumiale.
Jeśli masz wątpliwości, czy Pacjent Cię zrozumiał, zapytaj. Upewnij się także,
że Pacjent wie, że może zadawać Ci lub innym członkom personelu pytania.
d) Staraj się informować na bieżąco o
przebiegu procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Jeśli coś jest dla
Dziecka-Pacjenta niezrozumiałe, staraj się to wytłumaczyć prostym językiem.
e) Nie zawstydzaj Dziecka-Pacjenta
używając skomplikowanego języka i terminów medycznych, których może nie
zrozumieć.
f) Zapewnij komunikację Pacjentom ze
szczególnymi potrzebami np. niesłyszącymi, poprzez dostęp do tłumacza języka
migowego, staraj się zapewnić tłumacza dla Pacjenta obcojęzycznego, w przypadku
dzieci komunikujących się niewerbalnie możesz skorzystać z form komunikacji
alternatywnej.
2. Potrzeby Dziecka-Pacjenta:
a) Każdy Pacjent może reagować inaczej
nawet w tej samej sytuacji. Składa się na to wiele czynników, takich jak poziom
rozwoju, wiek, stan emocjonalny, dotychczasowe doświadczenia. Staraj się poznać
potrzeby Pacjentów i próbuj na nie odpowiadać, o ile to możliwe.
b) Zapewnij Dziecku-Pacjentowi
sprawczość. Zapytaj jak możesz się do niego zwracać. Traktuj Pacjentów
podmiotowo. Staraj się prowadzić rozmowę bezpośrednio z Pacjentem, nie omawiaj
jego sytuacji ponad jego głową z pominięciem jego osoby.
c) Szanuj potrzebę snu i odpoczynku
Pacjentów, jeśli zajdzie potrzeba dłuższego przebywania Dziecka-Pacjenta na
Izbie Przyjęć – staraj się o zachowanie ciszy nocnej oraz zmniejszonego
natężenia światła podczas wykonywania medycznych czynności w nocy.
3. Kontakt fizyczny:
a) Podczas wykonywania badań zapewnij
obecność rodzica/opiekuna dziecka lub innej osoby z personelu placówki.
b) Staraj się odsłaniać ciało dziecka do
badania partiami.
c) Kontakt fizyczny nie wynikający ze
względów medycznych jest dopuszczalny, o ile jest stosowny i odpowiada na
potrzeby Dziecka-Pacjenta, czyli uwzględnia wiek Pacjenta, etap rozwojowy,
kontekst kulturowy i sytuacyjny. Zawsze wtedy należy zapytać Dziecko-Pacjenta o
zgodę na np. przytulenie.
4. Relacje z rodzicami/opiekunami
pacjentów:
a) Zachęcaj do zapoznania się
rodziców/opiekunów z zasadami działania podmiotu medycznego.
b) Informuj rodziców/opiekunów na
bieżąco o przebiegu procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Zachowaj prostotę
językową, nie zawstydzaj specjalistycznymi terminami medycznymi, których wiesz,
że rodzic/opiekun może nie zrozumieć. Odpowiadaj na pytania i upewniaj się, że
rodzic ma poczucie otwartości na możliwość zadawania pytań.
c) Doceniaj chęć pomocy
rodziców/opiekunów podczas wykonywania czynności pielęgnacyjnych, poinstruuj co
rodzic/opiekun może wykonać przy dziecku samodzielnie.
d) Zaufaj rodzicielskiej/opiekuńczej
znajomości potrzeb i zachowań dziecka. Zapytaj, co dziecko lubi czego nie lubi.
Zapytaj, czy dziecko ma jakieś szczególne potrzeby, staraj się brać je pod
uwagę.
e) Zachowaj wyrozumiałość dla
rodziców/opiekunów, pamiętaj, że często znajdują się oni w obcym otoczeniu i
dużym stresie.
5. Ochrona przed
krzywdzeniem:
a) Reaguj za każdym razem, kiedy jesteś
świadkiem krzywdzenia lub podejrzewasz krzywdzenie dziecka.
b) Jeśli jesteś świadkiem nieszanowania
granic dziecka, mówienia nieprawdy, straszenia, umniejszania znaczenia potrzeb
i problemów dziecka oraz łamania niniejszego kodeksu ze strony personelu
podmiotu, zwróć uwagę na niestosowane zachowanie i przypomnij o obowiązujących
zasadach.
c) Staraj się o zachowanie
bezpieczeństwa podczas pobytu w szpitalu Dziecka-Pacjenta, reaguj, gdy widzisz,
że obecność danej osoby może źle wpływać na dziecko. Weryfikuj odwiedzających i
nie dopuszczaj do sytuacji by w Izbie Przyjęć znajdowały się osoby
nieupoważnione.
6. Nigdy tego nie
rób!:
a) Nie oceniaj pochopnie
Dziecka-Pacjenta i jego rodziny/opiekunów m.in. przez pryzmat statutu
społecznego, materialnego lub pochodzenia. Niedozwolone są przejawy
jakiejkolwiek formy dyskryminacji i nierównego traktowania.
b) Nie przekazuj danych osobowych i
medycznych. Zachowaj w tajemnicy także te informacje, które udało Ci się
ustalić samodzielnie.
c) Nigdy nie mów Dziecku-Pacjentowi
nieprawdy, bądź szczery, gdy dziecko pyta, czy taka procedura będzie bolała.
Jeśli tak, odpowiedz, że może boleć, nie mów, że nie będzie bolało, jeśli
wiesz, że boli.
d) Nie zaprzeczaj odczuciom
Dziecka-Pacjenta. Jeśli dziecko mówi, że czuje się w taki sposób, to tak
właśnie jest. Nie mów, że nie może się tak czuć.
e) Nie upokarzaj dziecka np. poprzez
niestosowne komentarze, powierzchowną ocenę czy porównanie z innymi Pacjentami.
f) Nie szantażuj i nie zastraszaj
Dziecka-Pacjenta celem nakłonienia do poddania się wykonaniu danej czynności.
g) Nie prowokuj nieodpowiednich
kontaktów z dziećmi, utrzymuj odpowiednie granice w kontaktach z dziećmi.
h) Nie krzycz, nie obrażaj, nie wyzywaj,
nie popychaj i nie stosuj jakichkolwiek zachowań naruszających godność
Dzieci-Pacjentów.
X.
Zasady bezpiecznych relacji Pacjent (Dziecko) – Personel medyczny [WERSJA
DLA DZIECI]:
Znajdujesz się w Szpitalu
Kolejowym w Wilkowicach. Jesteśmy podmiotem medycznym, co oznacza, że zajmujemy
się leczeniem ludzi. Osoby, które leczymy nazywamy Pacjentami.
Pracują u nas różni
specjaliści, np. lekarze, pielęgniarki, fizjoterapeuci, psycholodzy, technicy.
Wszyscy są tu po to by nieść pomoc potrzebującym dzieciom.
To, że tutaj jesteś
oznacza, że potrzebujesz naszej pomocy. Chcemy, żebyś czuł się tutaj
bezpiecznie i komfortowo, na tyle na ile jest to możliwe. Poniżej
przedstawiamy Ci kilka zasad, które są dla nas ważne w relacji z Tobą – naszym
Pacjentem i którymi chcemy się kierować w naszej codziennej pracy:
1. Zaczniemy od
przedstawienia się Tobie. Postaramy się krótko wytłumaczyć czym się zajmujemy.
2. Poprosimy, żebyś
powiedział nam, jak możemy się do Ciebie zwracać. To dla nas ważne, żebyś miał
poczucie, że traktujemy Cię z szacunkiem i uwagą.
3. Rozumiemy, że wszystko
co dzieje się w szpitalu może być dla Ciebie nowe i nieznane. Postaramy się Ci
wszystko wyjaśnić.
4. Masz prawo wiedzieć,
co się będzie działo – jaki jest plan Twojego leczenia lub stan zdrowia. Jeśli
cokolwiek budzi Twoje wątpliwości, zapytaj. Jesteśmy tu także po to by udzielić
Ci informacji.
5. Masz prawo wypowiadać
się w kwestiach medycznych i innych, nawet jeśli nie masz jeszcze 16 lat. Po
osiągnieciu 16 roku życia masz prawo do współdecydowania o swoim leczeniu.
6. Będziemy starali się
dawać Ci wybór w sytuacjach, kiedy będzie to możliwe.
7. Chcemy być z Tobą
szczerzy – jeśli wiemy, że jakieś działanie (czynność medyczna) może zaboleć,
powiemy Ci o tym.
8. Informacje o Twoim
zdrowiu zachowamy w tajemnicy – nie będą one ujawnione innym osobom poza Tobą i
Twoimi rodzicami lub opiekunami.
9. Postaramy się mówić do
Ciebie prostym językiem, tak by wszystko było zrozumiałe, jeśli jednak coś
wymaga wytłumaczenia, powiedz nam o tym.
10. Chcemy, żeby podczas
Twojego badania obecny był ktoś jeszcze – np. Twoja mama, Twój tata, Twój
opiekun lub inny pracownik medyczny (np. pielęgniarka). Jeśli nie chcesz by w
badaniu uczestniczył Twój rodzic lub opiekun, powiedz nam o tym.
11. Jeśli jesteś
przestraszony lub martwisz się o coś, daj nam znać. Postaramy się Cię wysłuchać
i poszukać rozwiązania, o ile jest to możliwe. Czasami możemy wskazać Ci
miejsce, gdzie możesz się zgłosić po pomoc.
12. Możesz też
potrzebować wsparcia – przytulenia lub pocieszenia, daj nam wtedy znać. Możemy
Cię przytulić, tylko wtedy, kiedy na to pozwolisz, nie zrobimy tego bez Twojej
zgody.
13. Jeśli czujesz się
niekomfortowo, niebezpiecznie, coś Cię niepokoi, powiedz o tym nam, pracownikom
medycznym. Podejmiemy działania by zapewnić Ci bezpieczeństwo.
14. Twoi rodzice lub
opiekunowie mogą być z Tobą podczas wizyty w Izbie Przyjęć.
15. Chcemy być dla Ciebie
dostępni, ale zdarzają się sytuacje, kiedy musimy zająć się innymi Pacjentami,
dlatego nie zawsze możemy z Tobą porozmawiać lub być. Postaramy się jednak
nadrobić to następnym razem lub wskazać Ci kogoś, kto będzie mógł odpowiedzieć
na Twoje potrzeby lub wątpliwości.
Pamiętaj, że będąc w
naszym szpitalu, masz prawo:
• do czucia się bezpiecznie i komfortowo,
• do rozmowy i bycia wysłuchanym, zwłaszcza jeśli masz obawy lub
nie czujesz się bezpiecznie,
• do bycia traktowanym z szacunkiem i uwagą,
• wiedzieć, gdzie udać się po pomoc lub z kim porozmawiać jeśli
jesteś przestraszony lub zmartwiony
Ważne!
W szpitalu obowiązują
różne zasady, o których będą Cię informować pracownicy medyczni, prosimy stosuj
się do nich. Powstały po to, żeby zapewnić nam bezpieczeństwo,
W przypadku, gdy
wydarzyło się coś niepokojącego, czujesz się skrzywdzony, możesz nam o tym
powiedzieć i poprosić o pomoc. Zgłoś to pracownikowi medycznemu (pielęgniarce, lekarzowi).
Postaramy się podjąć działania, w taki sposób żebyś czuł się bezpieczny.
XI.
Monitoring stosowania Standardów:
1. Osobą odpowiedzialną
za wdrożenie i stosowanie Standardów jest Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa
oraz Kierownik Izby Przyjęć.
2. Wskazana powyżej osoba
monitoruje realizację Standardów, reaguje na sygnały naruszenia Standardów oraz
proponuje zmiany w Standardach.
3. Co najmniej raz na dwa
lata dokonuje się oceny Standardów w celu zapewnienia ich dostosowania do
aktualnych potrzeb oraz zgodności z obowiązującymi przepisami. Wnioski z
przeprowadzonej oceny należy pisemnie udokumentować.
4. Kierownictwo Szpitala
wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom oraz
współpracownikom nowe brzmienie standardów w następujący sposób:
·
sporządza
stosowny aneks do zarządzenia zawierające wszystkie wprowadzane zmiany w
Standardach,
·
dokumenty
przekazywane są Kierownikom Oddziałów oraz Izby Przyjęć za potwierdzeniem
odbioru.
XII.
Przepisy końcowe:
1. Standardy wchodzą w
życie z dniem 15 sierpnia 2024 roku.
2. Ogłoszenie Standardów
następuje poprzez zamieszczenie na stronie internetowej Szpitala oraz wywieszenie
na tablicy ogłoszeń na Parterze Szpitala, przy Izbie Przyjęć, również w wersji
skróconej, przeznaczonej dla dzieci. Standardy dostępne są w wersji papierowej
w Izbie Przyjęć Szpitala dla każdego, kto zgłasza chęć zapoznania się z nimi (w
miejscu udzielania świadczeń).
Podstawa prawna; Rozdział 3 z dnia
13 maja 2016 r. ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle
seksualnym i ochronie małoletnich.
Załączniki:
Załącznik nr 1. KARTA PRZEBIEGU
INTERWENCJI.
Załącznik nr 2. Wzór zawiadomienia o
podejrzeniu popełnienia przestępstwa.
Załącznik nr 3. Wzór wniosku o wgląd
w sytuację dziecka/rodziny.
Załącznik nr 4. Oświadczenie o
niekaralności i zobowiązaniu do przestrzegania podstawowych
zasad ochrony dzieci.
Załącznik nr 5. Oświadczenie o
państwie lub państwach zamieszkania w ciągu ostatnich 20 lat.
Załącznik nr 6. Oświadczenie w
przypadku braku informacji z rejestru karnego.